Indrukwekkende en échte verhalen vanuit cliënten en mijzelf

Want:

Elke ervaring vormt je, elke belevenis verrijkt je!

Korte reviews over de afgelopen jaren tot op heden, m.b.t. de massages en de astrologische & inzichtelijke sessies:

 

*Beste Belinda, Oooo, wat een synergie, of kan ik beter zeggen; "zienergie" op onze werkvloer weer zeg. We hebben weer oog en begrip voor elkaar gekregen. Wij sluiten mede dankzij jou en eigenlijk bedoelen wij, GROTENDEELS door jou Belinda, het jaar 2025 vol nieuwe inspiratie, teamspirit en bewustwording af.

Afdeling/Team KleurenKanjers ;)

 

*Hoi Belinda, Ik had nog even een klein vraagje over onze sessie afgelopen week. Je zei dat dat altijd mocht. Maar ik wil je eerst nog graag bedanken voor alle terugblikken over 2025 die jij mij weer gaf. Jij noemt ze bewustwordingen. Ik blijf mij verbazen, hoe dan, hoe weet zij dit over mij? En mijn man zei gisteren, ondanks dat hij er niets van moet, of moet ik zeggen, moest weten? Je moet vaker naar die sterrenkieker gaan. Hahaha. Je knapt daar zo van op. En laat die jongens van ons ook maar eens met die vrouw gaan praten. Ik wilde je dit toch even graag zeggen.

 

*Nogmaals bedankt Belin, je was weer eens: Spot on!

 

*Ik zit nu thuis nog heerlijk na te genieten van de massage. Thanx

 

*Dankjewel Belinda, voor de prachtige sessie. de rust die je uitstraalt, de tijd die je neemt en de humor waarmee je alles uitlegt. Dit was zo toegankelijk. Ik heb hét weer allemaal zo helder voor ogen.

 

*Lieve Belinda, ik wilde je nog even zeggen dat ik de sessie een mooi cadeautje vond. En dat ik mij zo enorm op mijn gemak voelde bij jou.

 

*Zojuist nog eens ons gesprek nageluisterd na inmiddels een maand geleden en ik dacht constant: Hoe dan?  En zoveel wat je zei, heeft ook plaatsgevonden. Iam flabbergasted. Tot gauw Belinda

 

*Nog bedankt Belinda voor de heerlijke massage in jouw fijne, mooie en rustige ruimte. Jouw rustige en humoristische  energie heeft mij heel goed gedaan.

 

*Ik wilde je nog even zeggen dat jouw massage, was precies wat mijn lijf nodig had.

 

*Ik begreep er nooit geen snars van, maar ik ben zo blij dat ik bij jou een simpele basisuitleg en eigenlijk een kleine cursus Astrologie heb gedaan. Ik kan niet wat jij kan en ook niet beter! En tegelijkertijd nu ik jou dit stuur, denk ik, Belinda zou zeggen: Ik kan weer geen dingen, die jij kan en wie zegt dat ik iets beter kan dan jij, het anders kunnen dan jij wel!

 

 

 

November 2025

Mijn belevenis uit mijn massagepraktijk

DE HANDEN DIE LUISTERDEN:
Soms komen er mensen binnen die je niet kent, maar waarvan je bij de eerste blik, gelijk ziet en voelt:
Hier ligt iets ouds, iets dat gehoord wil worden.
Ze stond daar, in die deuropening met haar jas nog aan en ik zag een vrouw, met in haar ogen, zeeën vol van vermoeidheid.
Nee, niet het soort vermoeidheid dat je met één nacht slaap oplost, maar die diepe en té lange stille moeheid van iemand die vooral al té lang sterk moest zijn van haarzelf.
“ Hoi, Jij bent .......?” vroeg ik. (wegens privacy geen naam vermeld)
Ze knikte, glimlachte beleefd, maar haar ogen weken uit- en weg van mij.
“Ja… ik dacht dat wat ontspanning, mij misschien zou helpen.”
Ik liet haar rustig binnen en voelde ook gelijk meteen de spanning die ze meebracht.
In mijn behandelruimte hing al middels mijn diffuser een zachte, warme & een geur van veilig- en geborgenheid.
Zachte muziek vulde de stilte tussen ons, maar ik wist; de echte stilte & rust in haar overvolle lichaam en geest, zou pas komen als ze zich durfde over te geven aan- en onder mijn handen.
“Je hoeft hier niets te doen,” zei ik. “Alleen ademen.”
Toen ze op de tafel ging liggen, voelde ik het al bij de eerste aanraking.
Haar spieren waren hard, maar niet van werken of sporten, maar van controle.
Haar rug en armen, toonde aan mij totale onrust en haar schouders droegen zware belastende levensgebeurtenissen.
Ik begon rustig, met lange, vloeiende bewegingen.
En zeker niet om hier iets te willen ‘fixen’, maar om te luisteren.
Want dat is wat ik in de loop der jaren heb geleerd: het lichaam vertelt altijd de waarheid, zelfs als woorden dat niet kunnen.
Er ging een paar minuten voorbij en haar ademhaling bleef hoog en zeer onregelmatig.
Toen hoorde ik haar zacht fluisteren:
“Mijn moeder ligt in het ziekenhuis.”
Ik bleef stil, maar mijn handen bleven bewegen.
Ze probeerde iets weg te slikken, maar:
“We hebben al jaren geen contact. En nu weet ik niet of ik nog de kans krijg om….. haar iets te zeggen.”
 
Haar stem brak op dat laatste woord.
 
Ik voelde de trilling en schokken door haar rug trekken de spanning die zich vastklampt aan oude pijn.
Ik legde mijn handen stil en hurkte, zodat ik haar kon aankijken, met mijn ene hand lichtjes op haar wang.
Soms moet aanraking ook even rusten, zodat gevoel eindelijk kan spreken.
 
Ze begon aan mij te vertellen, stukje bij beetje.
Over haar moeder een vrouw die in haar ogen, sterk, trots en altijd hard aan het zorgen was.
Ook over haarzelf, altijd maar bezig, altijd functionerend, nooit breekbaar.
En ergens onderweg was het contact tussen haar moeder en zijzelf, verloren gegaan. Niet eens door ruzie, maar door miscommunicatie, stilte en vooral door zwijgen.
“En nu?,” zei ze zacht, “nu weet ik niet meer hoe ik moet huilen Belinda.”
Poeh, die ene zin bleef in de massageruimte hangen.
 
Ik voelde een enorme brok in mijn eigen keel. Ik kende dat gevoel, maar al te goed, dat moment waarop je kwetsbaar opstellen en zachtheid gevaarlijk en zelfs bedreigend lijkt te gaan worden, omdat het tè veel losmaakt. Die oude wonden, wat wij liever niet in het daglicht zetten.
 
Ik kwam weer overeind en legde één hand tussen haar schouderbladen.
“Jouw lichaam weet het écht nog wel, wat huilen is", zei ik.
Toen gebeurde het.
Een trilling, een snik, een hele lange uitademing.
Tranen!
Eerst voorzichtig, alsof ze zich aan mij wilde verontschuldigen voor haar eigen emotie. Maar uiteindelijk, rolde er échte stromende tranen over haar bleke wangen.
Ik bleef gewoon in alle rust aanwezig.
Niet om te troosten, niet om iets te zeggen.
Gewoon aanwezig, met mijn warme handen en een open hart.
Soms is dat gewoon genoeg!
 
Langzaam veranderde de energie in de kamer.
De spanning zakte, haar adem werd rustiger.
De harde lijnen in haar gezicht en bleke tint op haar wangen verzachtten en kregen weer kleur. Ze keek me aan, haar ogen rood maar helder.
“Dank je,” zei ze. “Het voelde alsof je niet alleen mijn lichaam aanraakte, maar ook iets wat ik vergeten was.”
Ik glimlachte.
“Soms is dat precies wat heling is,” zei ik.
“Niet altijd iets loslaten, maar eindelijk durven voelen!”
 
Toen ze de deur uitging, zei ze: "Tot gauw", en stonden haar schouders weer lager, haar hele lichaamshouding weer lichter.
Ik bleef na afloop nog even staan in de stilte van de massageruimte.
De geur van warme massageolie hing nog om me heen, en mijn handen voelde heel warm, niet van het werken, maar van die speciale ontmoeting tussen haar en mij. Ik dacht aan alle mensen die hier, bij mij altijd kwamen masseren en weer sinds kort komen.
Ze denken dat ze komen voor ontspanning, maar wat ze echt zoeken is thuiskomen, bij zichzelf, vanuit hun geest, weer bij hun lichaam, wat ze onderweg, gaandeweg zijn kwijtgeraakt.
En elke keer, als iemand weer durft te voelen, mag ik even getuige zijn van iets heel bijzonders.
 
Dat is waarom ik dit werk doe.
Niet om spieren los te maken, maar om iets zachts aan te raken dat soms al jaren verstopt zit.
Een herinnering aan hun menselijkheid. Aan warmte.
Aan de kracht van gewoon even, onder mijn handen samen stil te zijn, mijn handen die graag luisteren.
Lfs
 
*Verhalen worden altijd in overleg met cliënten openbaar gezet!

 

November 2024

Een belevenis uit de praktijk:

Dit is nog eens een mooie start van de dag:

Lieve Belinda, of moet ik je inmiddels De Twentse Sterren-Kieker noemen? ;)

Ik stuur je deze mail met een gerust hart, en ik zet mijn applaus voor jou met liefde openbaar. Ik was zó nerveus om jou te ontmoeten. Tien therapeuten, coaches en andere hulpverleners verder, en nog steeds zat ik maar voor me uit te staren: zal zij mij dan eindelijk kunnen helpen? Ik kreeg een tip van iemand die door jou veel bevestiging had gekregen- en nog zoveel meer.

En toen stond je daar. Je pakte meteen mijn handen vast, en er kwam een gevoel over me heen dat ik nog steeds niet kan verklaren. Maar het voelde direct vertrouwd.

Ik was altijd sceptisch, angstig en afkeurend tegenover andere vormen van hulp. Maar ik dacht: wat heb ik nog te verliezen? We begonnen met wat koetjes en kalfjes, en ik vond dat zó gezellig. Jij zat heerlijk te smullen van de koffie en de taart, en ik dacht alleen maar: kon ik ook maar zo genieten.

En toen keek je me aan en zei: “Zo, laten we vanaf vandaag die vrolijke tante in jou maar weer eens op de planken zetten- én wel meteen in de volle spotlights. En ik ga niet eerder weg totdat de generale repetitie van jouw levensboek klaarstaat voor het grote publiek!”

Je legde rustig je werkwijze uit, zo ook de astrologie, jouw heldere manier van kijken- en benadrukte dat het een samenspel was. Dat ik niet achterover kon gaan leunen en wachten tot jij alles zou zeggen. Samen zouden we verder komen. Ook zei je dat jouw gesprekken en astrologische inzichten nooit hetzelfde zijn, omdat niemand hetzelfde is. Dat sprak me zó aan. Eindelijk geen zweverig gedoe, maar helder, logisch en persoonlijk.

Ik zat letterlijk op het puntje van mijn stoel terwijl je je in mij verplaatste: als kind, moeder, echtgenoot, collega- écht alles. Je liet me een complete toneelvoorstelling van mijn eigen leven zien: verleden, heden en zelfs een stukje toekomst. Je raakte emoties waarvan ik niet wist dat ze nog zo dichtbij lagen. Dingen waarvan ik dacht: maar hoe kun jij dit nou over mij weten? Ik huilde flink, en jij zei alleen maar: “Zo, dat is er maar uit.” Maar we hebben ook heerlijk gelachen. Jouw manier van praten, je uitdrukkingen, je energie-, ik vond het zó fijn. Ik voelde me eindelijk weer gelukkig met wie ik ben. En jij zei: “Dit ben je altijd al geweest.” Dat wist ik ergens wel, maar jij bevestigde het zó sterk. En je gaf me tips en inzichten die precies bij mij pasten.

Ik vroeg je nog welke beelden je dan ziet. Je zei dat ze soms cryptisch zijn en soms letterlijk, maar dat je ze altijd goed in woorden kunt vangen. Je hield me scherp tot het laatste moment. Ik kreeg geen kans om in een ja maar te schieten. Als ik bijna wilde opgeven, zei jij: “Oké, opnieuw!” Echt, bedankt Belinda. Ik heb mijn oude hobby, mijn oorspronkelijke ik weer opgepakt en ik ga er iets professioneels mee doen.

Liefs, Myrthe Schaaf